گرانی، تورم، باز هم گرانی، دوباره تورم، یک‌دفعه دیگر گرانی، یک بار دیگر تورم و… اینها حکایت مکرر اقتصاد ما شده است که گویا هر از چند وقتی اوج می‌گیرند و کلی سروصدا به‌پا می‌فرمایند.

گفتنی است کم نیستند مسوولانی که سکوت کرده و در این مورد حرفی نمی‌زنند؛ عده‌ای نیز می‌کوشند منکر قضیه شوند.

قاصد آمد که  شخص مسوولی

طبق نقل و کلام منقولی

از تریبون یکی سخن گفتی

از فلانی و انجمن گفتی

قاصد این را ز روبرو گفتی!

هر چه را دیده موبه‌مو می‌گفت

ابتدا سرفه‌های ریزی کرد

زیر لب آه تند و تیزی کرد

جرعه آبی چو بر دهان آورد

سخن اینگونه بر زبان آورد:

من شنیدم فلان برادر گفت

با صدای کمی رساتر گفت

هم تورم و هم گرانی هست

نرخ این هر دو، تند و آنی هست!

عاقبت آن جناب مسوولی

کاملاً نرم و خوب و معمولی

نعره زد، گوش ملتی کر شد

اندکی نه، بسی مکدر شد

شاکی از دست آن فلانی شد

منکر هر مدل گرانی شد

مدعی شد که وضعمان عالیست

زیر پاهایمان پر از قالیست

غیر ارزن و دانۀ کفتر

نرخ چیزی نرفته بالاتر

رشد قیمت سریع و آنی، نیست

توی این مملکت گرانی، نیست

خنده بر لب چو می‌روی بازار

کی تورم دهد تو را آزار؟

هرکجا هرطرف که بنشینی

جنس چینی دگر نمی‌بینی

از همین رو کرایه‌ها کم شد

جای مستأجران چه محکم شد

مالکان جمله آنچنان سیرند

پول پیش از کسی نمی‌گیرند

قاصد این گفت و رفت و راهی شد

خیره از من به وی نگاهی شد

بنده ماندم چه برزبان آرم

در مقابل چه بر دهان آرم

از همین‌رو برای لاپوشی

رفته‌ام توی جلد خاموشی!